Stopdefiscaleonzin.be – mijn gedacht

Ik publiceer hier graag ook even mijn reactie op het forum van de site stopdefiscaleonzin.be

Na 13 jaar in het vak te staan als accountant moet ik eerlijk toegeven dat ik dit jaar zowaar de moed verloren heb. Een fiscale controle is vandaag de dag volledige willekeur… als het ware een Russische roulette. Je bent helemaal overgeleverd aan de willekeur en strengheid van de taxerende ambtenaar. Enkele voorbeelden:

– alle restaurantkosten getaxeerd aan 309% want nergens werd vermeld met wie en in welke hoedanigheid er werd gegeten (“beroepsmatig karakter niet aangetoond” noemt men dat dan).
– boekhouding verworpen want op de kortingsbonnen stond enkel naam, adres en telefoon van de klant die de korting genoot, maar niet zijn handtekening (broeha… ik heb trouwens nog nooit een controleur een boekhouding ‘bewijskrachtig’ horen noemen; er is altijd wel iets)
– over managementvergoedingen zullen we maar niet beginnen zeker… mag het wel of niet? onzekerheid troef vandaag de  dag. In een vennootschap met 2 zaakvoerders blijft het echter de beste manier om te verlonen; beide personen factureren met hun eigen vennootschap en kiezen dan zelf hoe ze het geld besteden (dure of goedkope wagen, grote of kleine IPT verzekering,…).
– alles is blijkbaar een voordeel… de laatste goeie was de vaste telefoonlijn van een winkel (geen woning, dus enkel beroepsmatige lokalen) want, dixit de controleur “de zelfstandige zal wel af en toe ook eens naar huis bellen zeker?”. 309%! Alles wordt zo een voordeel; ik ben er echter zeker van dat de ambtenaren ook wel eens een telefoontje naar huis plegen met hun beroepstoestel… dat zij dan ook maar een voordeel aangerekend krijgen!

Die 309% is een ware kaakslag voor de rechtszekerheid, zeker omdat de controleur geen ruimte meer wordt gelaten om zelf de situatie in te schatten. Bijna alle controleurs die ik tegenkom bevestigen dit trouwens. Velen van hen voelen zich gepakt omdat blijkbaar het hoofdbestuur hen niet vertrouwt in het afsluiten van akkoorden. Het resultaat zal zijn dat de fiscale rechtbanken overuren zullen moeten draaien over enkele maanden/jaren. Er is mij zelfs al verteld dat in sommige regio’s accountants pertinent ‘en bloc’ weigeren om akkoorden met toepassing van 309% af te sluiten. Misschien is dat een deel van de oplossing?

Het moet in deze trouwens ook gezegd worden dat er nog wel serieuze controleurs rondlopen, die vertrekken vanuit een bedrijfseconomische visie op ondernemen en die inzien dat sommige kosten, alhoewel verdacht, toch perfect een beroepsmatig karakter kunnen hebben. Gelukkig zijn ze in onze regio nog in de meerderheid. Maar juist dat creëert zo’n onrechtvaardigheidsgevoel… afhankelijk van wie je over de vloer krijgt, is de afrekening onrechtvaardig hoog of rechtvaardig correct.

Een oplossing: als de administratie de beruchte circulaire over de 309% intrekt, is alles terug geregeld. De wet inzake toepassing van 309% blijft bestaan, en controleurs die uitspattingen waarnemen kunnen ze toepassen (dat konden ze de afgelopen jaren trouwens ook al). Anderzijds hoeven meningsverschillen omtrent het al dan niet privégebruik van sommige kosten niet meer automatisch te leiden naar een monsterboete, maar kan het opnieuw zoals in het verleden op een correctere manier rechtgezet worden (hetzij als verworpen uitgave, hetzij via boeking op rekening-courant nav een belastingcontrole).