Een dokter verleent aan zijn eigen vennootschap het vruchtgebruik “over alle lichamelijke en onlichamelijke bestanddelen die deel uitmaken van en verbonden zijn aan zijn medische praktijk”, en dit voor een periode van 10 jaar.
De fiscus, gesteund door de rechter, belast niettemin de vergoeding voor het vruchtgebruik als beroepsinkomen.
Dit arrest toont aan dat het een risico blijft om fiscaal het onderste uit de kan te willen halen, en dat eveneens vruchtgebruikstructuren met de nodige voorzichtigheid gehanteerd moeten worden.